Niccolò Paganini (1782-1840) is een Italiaanse componist, maar vooral bekend door zijn virtuositeit op de viool, hij is legendarisch geworden mede door de zorgvuldig gecultiveerde mysteries rond zijn persoonlijkheid. Overigens zijn de goed in het oor liggende melodieën van Paganini perfect geschikt om van een jazzjasje te voorzien. Daarvoor zorgt het Trio Nosso Brasil bestaande uit Gianluca Persichetti op gitaar, Stefano Cantarano op basgitaar en Stefano Rossini op slagwerk. De arrangementen en orkestratie zijn van de hand van Roberto Molinelli, Ettore Pellegrino is de vioolsolist en het Orchestra Dell’Istituzione Sinfonica Abruzzese verzorgt de muzikale achtergrond, de bezetting bestaat uit 32 muzikanten waaronder 17 violen, 3 cello’s etc.

De muziek bestaat uit twee Suites voor viool, jazztrio en orkest, ieder onderverdeeld in 10 delen met een afsluiting van Swingin’24 door het jazztrio en het orkest. “Paganini in Jazz” is een emotionele muzikale reis met een belangrijke rol voor de solist Ettore Pellegrino en een belangrijke inbreng van het Trio Nosso Brasil, een gezelschap dat vooral gespecialiseerd is in Braziliaanse en Zuid Amerikaanse muziek, het resultaat is prachtige muziek die zeker in de smaak zal vallen bij luisteraars met een brede smaak en een goed gevoel voor melodieuze klanken.

De “Introduzione” neemt je al gelijk mee in een aaneenschakeling van heerlijke melodieën waar de vonken vanaf spatten, of het nu “Capriccion.18 classico” is met wervelend vioolspel of “Capricio n. 18 jazz” waarin het Trio Nosso Brasil met swingend gitaarspel op de voorgrond staat, de muziek staat voor een geslaagde synthese van klassieke klanken en swingende jazz. Nu moet ook gezegd worden dat Paganini geen “donkere” muziek zoals een Bach schreef maar goed in het oor liggende melodieën met veel ruimte voor solo’s voor de viool, hetgeen voor de hand ligt bij een virtuoos als Paganini. Een van de leukste voorbeelden van de geslaagde samenwerking van het orkest en het trio is “Capricio n. 20 jazz” het orkest gaat er vol vuur tegenaan en de vioolsolo doet zowaar denken aan Stéphane Grappelli uiteraard bekend door zijn samenwerking met Django Reinhardt, prachtig. Het daarop volgende “Presto impetuoso-Mosso” is een spectaculair muziekstuk met geweldige staaltjes vioolspel, zondermeer een van de hoogtepunten van dit in mijn oren uitermate geslaagde album.

Zet alle vooroordelen over klassieke muziek aan de kant en ga luisteren !

Jan van Leersum.